|
|
|
|
|
 |
جستجو در مقالات منتشر شده |
 |
|
6 نتیجه برای اسماعیلی
زهرا اسدی، مریم اسماعیلی نسب، ناهید یعقوبی، علی انصاری فر،
دوره 3، شماره 1 - ( 3-1393 )
چکیده
خلاصه هدف. هدف این مطالعه مقایسه تاثیر بسته آموزشی مراحل اسکن قلب به صورت تصویری (فیلم)، نوشتاری (کتابچه)، و نیز تصویری نوشتاری (فیلم و کتابچه) بر همکاری بیماران بخش پزشکی هسته ای بیمارستان قلب و عروق شهید رجایی بود. زمینه. بیماری عروق کرونر از شایع ترین علل مرگ و میر در جهان است. یکی از راه های تشخیص بیماری عروق کرونر اسکن پرفیوژن میوکارد می باشد. عدم آشنایی بیماران با این روش تشخیصی باعث کاهش سطح همکاری بیمار در حین انجام این روش تشخیصی می شود که به نوبه خود، سبب فرسودگی و افزایش فشار کاری پرسنل بخش به علت پرسش های مکرر بیماران در مراحل مختلف اسکن قلب می شود. روش کار. این مطالعه به صورت نیمه تجربی بر روی 100 نفر از مراجعه کنندگان به بخش پزشکی هسته ای بیمارستان قلب وعروق شهید رجایی انجام گردید ( 25نفر در گروه کنترل، 25 نفر در گروه آموزش تصویری، 25 نفر در گروه آموزش نوشتاری، و 25 نفر در گروه آموزش تصویری نوشتاری). ابزار گردآوری در این تحقیق دو پرسشنامه شامل پرسشنامه دموگرافیک و پرسشنامه محقق ساخته سطح همکاری و دو بسته آموزشی تصویری و نوشتاری بود که پس از تهیه توسط محققان به صورت مجزا و در مورد یکی از گروه ها به صورت توام به کار گرفته شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون کروسکال والیس و آزمون تعقیبی یو مان ویتنی استفاده گردید. یافته ها. نتایج حاکی از آن بود که بین سطح همکاری گروه کنترل وگروه های آموزش دیده سه گانه اختلاف معنی دار وجود دارد. از بین سه روش آموزشی، روش آموزش تصویری بیشترین تاثیر را بر افزایش همکاری بیماران داشت. نتیجه گیری. آموزش بیماران قبل از انجام اسکن پرفیوژن میوکارد بر افزایش همکاری بیماران تاثیر دارد و منجر به نتایج بهتر و اتلاف وقت کمتر بیماران و پرسنل بخش می گردد. همچنین، یافته های این مطالعه تاکید دوباره بر اهمیت توجه به مسائل روان شناختی در سلامت عمومی است.
معصومه ذاکری مقدم، نساء موسوی ملک، مریم اسماعیلی، انوشیروان کاظم نژاد،
دوره 4، شماره 4 - ( 12-1394 )
چکیده
خلاصه هدف. مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر مداخله حمایتی بر کیفیت خواب در شب قبل از عمل جراحی بای پس عروق کرونر انجام شد. زمینه. بیماران در انتظار عمل جراحی با توجه به ماهیت تهاجمی پروسیجر جراحی، استرس و اضطراب زیادی را تجربه می کنند. این مسئله خود می تواند موجب اختلال در خواب این بیماران گردد. خواب مختل به نوبه خود می تواند موجب وخیم تر شدن بیماری شود و روند بهبودی را کندتر کند. استفاده از روش های غیردارویی مانند آرام سازی عضلانی بنسون، تنفس عمیق و تصویرسازی هدایت شده برای درمان مشکلات خواب پیش از عمل بیماران می تواند رویکردی مفید و کم عارضه باشد. روش کار. مطالعه حاضر یک کارآزمایی بالینی نیمه تجربی بود که در آن، 160 بیمار در انتظار عمل جراحی بای پس عروق کرونر بستری در بخش های جراحی قلب و مراقبت های ویژه قلبی بیمارستان های منتخب دانشگاه علوم پزشکی تهران انتخاب و در دو گروه 80 نفری آزمون و کنترل تقسیم شدند. اطلاعات دموگرافیک بیماران هر دو گروه در روز اول بستری ثبت شد. مداخله به صورت برقراری ارتباط با بیمار، دادن اطلاعات در مورد بیماری و جراحی به گونه ای که موجب اضطراب وی نگردد، معرفی و آموزش یکی از روش های مدیریت استرس که توسط بیمار انتخاب شده است و انجام آن در مدت زمان بستری در بیمارستان به ویژه شب، قبل از خوابیدن بود. گروه کنترل مراقبت های معمول پزشکی و پرستاری شامل دارودرمانی، کنترل علایم حیاتی، انجام آزمایشات کلینیکی و پاراکلینیکی را دریافت نمود. صبح روز عمل جراحی، کیفیت خواب شب قبل به وسیله ابزار کیفیت خواب گرونینجن در هر دو گروه سنجیده شد. مدت زمان اجرای مداخله حداقل به مدت دو روز و بین ساعات 16 الی 18 هر روز بود. سازماندهی وتحلیل داده ها در نرم افزار SPSSنسخه 16 با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی (آزمون های آماری کای دو و من ویتنی) انجام گرفت. یافته ها. میانگین نمره کیفیت خواب شب قبل از عمل در گروه آزمون و کنترل، به ترتیب، 4/6 با انحراف معیار 5/50، و 10/76 با انحراف معیار 1/27 بود. بین دو گروه آزمون و کنترل از نظر نمرات کیفیت خواب شب قبل از عمل جراحی بای پس عروق کرونر اختلاف معنادار آماری وجود داشت (0/0001≥p). نتیجه گیری. روش های مکمل حمایتی (روش های غیردارویی) از جمله تن آرامی، تنفس عمیق، تصویرسازی هدایت شده و غیره می تواند جایگزینی مناسب برای داروهای آرام بخش و خواب آور جهت مشکلات خواب قبل از عمل عمل جراحی بای پس عروق کرونر باشد و به عنوان روشی مقرون به صرفه، کم عارضه، آسان و در دسترس، به عنوان جزئی از مداخلات پرستاری پیش از عمل جراحی بای پس عروق کرونر مورد استفاده قرار گیرد.
سید حبیب الله حسینی، رحیم کرمی زاده، تابنده صادقی، علی اسماعیلی،
دوره 6، شماره 3 - ( 9-1396 )
چکیده
خلاصه
هدف. این مطالعه با هدف مقایسه تاثیر قرص زیرزبانی و افشانه نیتروگلیسرین بر شدت درد و شاخص¬های فیزیولوژیک افراد دارای درد قفسه سینه انجام شد.
زمینه. نیتروگلیسیرین به‌عنوان یک داروی گشادکننده عروقی به اشکال مختلفی مانند افشانه و پرل وجود دارد که به نظر می‌آید از نظر اثرات درمانی متفاوت باشند.
روش کار. در این مطالعه نیمه¬تجربی، جامعه پژوهش، افراد دارای درد قفسه سینه شناسایی شده در ماموریت¬های اورژانس 115 شهرستان فسا بودند که 80 نفر از آنها به روش در دسترس انتخاب، و به روش طبقه¬بندی تصادفی در دو گروه پرل و افشانه تخصیص داده شدند. پس از حاضر شدن بر بالین افراد، ابتدا علائم حیاتی و شدت درد آنها ثبت و سپس از قرص زیرزبانی یا افشانه نیتروگلیسرین استفاده می¬شد، و هر 5 دقیقه این کار تکرار، و پس از 3 بار تکرار دارو، علائم حیاتی و شدت درد، دوباره ثبت گردید. داده¬ها توسط نرم‌افزار SPSS نسخه 18 تحلیل شدند.
یافته‌ها. بعد از مداخله، میانگین نمره درد در گروه دریافت¬کننده قرص زیرزبانی نیتروگلیسیرین، 6/05 با انحراف معیار 0/98 و در گروه دریافت¬کننده افشانه نیتروگلیسیرین، 5/60 با انحراف معیار 1/25 بود. بین دو گروه از نظر میانگین نمره درد، اختلاف آماری معنی داری مشاهده نشد. میانگین فشارخون بعد از مداخله، در گروه دریافت¬کننده قرص زیرزبانی نیتروگلیسیرین کمتر از گروه دریافت¬کننده افشانه نیتروگلیسیرین بود. از نظر ضربان قلب، هر دو دارو سبب افزایش ضربان قلب شده بود.
نتیجه‌گیری. با توجه به شرایط و در دسترس بودن، می‌توان هر یک از دو شکل قرص زیرزبانی یا افشانه نیتروگلیسرین را برای درد قفسه سینه استفاده نمود، اما در افرادی که فشارخون پایین دارند افشانه ارجحیت دارد.
آنولین اصلان، مریم اسماعیلی،
دوره 7، شماره 2 - ( 6-1397 )
چکیده
خلاصه
هدف. این مطالعه با هدف مرور مطالعات انجامشده در حوزه مراقبت بیمار-خانواده محور در بیماران تحت جراحی عروق کرونر انجام شد.
زمینه. امروزه طول مدت بستری بیماران پس از عمل جراحی قلب در بیمارستان کوتاه شده است و بیشتر دوره نقاهت و بهبودی آنان در منزل بدون برخورداری از مراقبت مستمر پرستاری و پزشکی در کنار خانواده سپری میشود. لازم است نیازهای بیمار و خانواده در مدت بستری ارزیابی شود و آموزش و مراقبتهای لازم مبتنی بر همان نیازها ارائه گردد.
روش کار. در این مطالعه مروری مجموعه‌ای از مقالات منتشر شده بین سال‌های ۱۹۹۰ تا 2018 میلادی در مورد مراقبت بیمار-خانواده محور، پیامدهای مهم بیمار و خانواده در بخش مراقبت ویژه بزرگسالان مورد بررسی قرار گرفته است. از طریق پایگاه دادهها و موتورهای جستجوی PubMed، Medline، Ovid، Science Direct وGoogle Scholar در مجموع ۷۳ مقاله انگلیسی و ۴۶ مقاله فارسی یافت شد که از میان آنها ۲۵ مقاله در این بررسی مورد توجه قرار گرفتند.
یافته ها. مشارکت خانوادهها در مراقبت از بیمار می‌تواند به طور قابل توجه بر تصمیمگیری بالینی و پیامدهای بیماران جراحی عروق کرونر تاثیر بگذارد. با این حال، در بسیاری از بیمارستان‌ها و مراکز بهداشتی، سیاست بیمارستانی منسوخ شده، خانوادهها را از ملاقات عضو خانواده در طول اقامت در بیمارستان محروم می‌کند.
نتیجه گیری. مراقبت بیمار-خانواده محور با پیامدهای بالینی بهتری همراه است. نتایج مفید بالینی با کاهش موارد مرگ، افزایش رضایتمندی، پیروی از رژیم‌های درمانی و کاهش میزان پذیرش مجدد همراه بوده است. اگرچه مطالعات مداخله‌ای با کیفیت بالا برای ارزیابی بیشتر اثربخشی مراقبت بیمار-خانواده محور در جراحی عروق کرونر ضروری است، اما این جنبش در مراقبتهای بهداشتی تاثیر زیادی بر رضایت خانواده و بیماران دارد.
آنولین اصلان، مریم اسماعیلی،
دوره 9، شماره 1 - ( 1-1399 )
چکیده
چکیده
هدف. پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر برنامه آماده سازی بیمار و عضو خانواده بر پیامدهای بعد از عمل جراحی بای پس عروق کرونر انجام شد.
زمینه. آماده سازی بیماران قبل از عمل باعث بهبود تجارب بیماران از بستری شدن میشود، اما تاثیر آن در بیماران تحت عمل جراحی قلب کمتر شناخته شده است.
روش کار. این مطالعه یک کارآزمایی بالینی غیر تصادفی بود که بر روی یک نمونه پژوهش شامل ۹۰ بیمار و عضو خانواده که مراقبت از وی را بر عهده داشتند، در بازه زمانی ماه های تیر تا آبان سال ۱۳۹۷ انجام شد. شرکت کنندگان بر اساس معیارهای ورود به مطالعه و با روش نمونه گیری هدفمند، انتخاب و به دو گروه آزمون و کنترل تقسیم شدند. مداخله، یک روز پس از بستری شدن، در روز قبل از عمل جراحی عروق کرونر با استفاده از ویدیوی آموزشی، تور بخش مراقبتهای ویژه و کتابچه آموزشی اجرا شد. در هر دو گروه، در روز سوم بعد از عمل، دلیریوم بیماران در بخش مراقبت ویژه ارزیابی شد و از مراقبین اصلی درخواست شد پرسشنامه رضایتمندی خانواده را تکمیل کنند. بیماران و عضو خانواده در هر دو گروه پرسشنامه اضطراب و افسردگی بیمارستانی را در روز اول و هفتم بعد از عمل و قبل از ترخیص تکمیل کردند. دادهها در نرم افزار SPSS نسخه ۱۶ با استفاده از آزمونهای آماری تحلیل شدند.
یافته ها. بعد از مداخله، میانگین نمره اضطراب و افسردگی بیمار در گروه آزمون به طور معنادار کاهش پیدا کرد (03/0P=)، اما میانگین نمره اضطراب و افسردگی عضو مراقب در گروه کنترل و آزمون اختلاف معنیداری نداشتند (11/0P=). در زیرمقیاس رضایت از عملکرد کارکنان درمانی (01/0P=) و راحتی عضو مراقب (027/0P=) اختلاف معنیدار آماری بین دو گروه مشاهده شد. علاوه بر این، گروهها از نظر بروز دلیریوم(60/0P=) و مدت اقامت در بخش مراقبتهای ویژه (21/0P=) تفاوت معنادار آماری با یکدیگر نداشتند.
نتیجه‌گیری. با توجه با اینکه آماده سازی بیمار و عضو مراقب خانواده در روز قبل از عمل جراحی بایپس عروق کرونر می‌تواند منجر به کاهش اضطراب و افسردگی بیماران و افزایش رضایتمندی عضو مراقب شود، اجرای این برنامه برای بیمار و عضو خانواده پیشنهاد میشود.
زینب قاسم زاده کوچی، معصومه ذاکری مقدم، مریم اسماعیلی،
دوره 10، شماره 1 - ( 1-1400 )
چکیده
خلاصه
هدف. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر برنامه توانمندسازی بر رضایت از زندگی افراد مبتلا به بیماری عروق کرونر انجام شد.
زمینه. افراد مبتلا به بیماری عروق کرونر به دلیل ماهیت مزمن و پیشرونده بیماری در معرض مشکلات متعدد و عود مجدد بیماری قرار دارند. بیماری قلبی یکی از بیماریهای ناتوان کننده محسوب میشود، و بنابراین، اثر نامطلوبی بر خودمراقبتی، کیفیت زندگی و همچنین، وضعیت سلامت بیمار دارد.
روش کار. پژوهش حاضر یک کارآزمایی بالینی تصادفی است که با شرکت 84 فرد مبتلا به بیماری عروق کرونر در سال 1396 در بخشهای پست سیسییو در مرکز قلب تهران انجام شد. نمونه های پژوهش براساس معیارهای ورود به مطالعه انتخاب و وارد مطالعه شدند. پس از توضیح در مورد اهداف و اخذ رضایت کتبی، تخصیص بیماران در دو گروه آزمون و کنترل به روش تخصیص تصادفی بلوکی صورت گرفت. سپس پرسشنامههای اطلاعات دموگرافیک و سوابق بیماری، و رضایت از زندگی در دو گروه تکمیل گردید. در گروه مداخله، برنامه توانمندسازی مژیک بهصورت سه جلسه کارگاهی در سه روز متوالی اجرا گردید. ادامه مداخله پس از ترخیص بیماران از بیمارستان، به مدت 8 هفته پیگیری به صورت تماس تلفنی یکبار در هفته انجام شد. پس از آن، پرسشنامه رضایت از زندگی در دو گروه کنترل و مداخله تکمیل شد. داده ها در نرم افزار SPSS نسخه 16 با استفاده از آمار توصیفی و تحلیلی بررسی شدند.
یافته ها. براساس یافته های پژوهش، قبل از مداخله، بین دو گروه از نظر مشخصات دموگرافیک و سوابق بیماری اختلاف آماری معناداری وجود نداشت. بین میانگین نمره رضایت از زندگی گروه آزمون و کنترل قبل از اجرای مداخله تفاوت آماری معناداری یافت نشد و دو گروه همگن بودند، درحالیکه پس از اجرای مداخله اختلاف معنی داری بین نمره رضایت از زندگی در دو گروه آزمون و کنترل مشاهده شد (0/0001P≤). رضایت از زندگی گروه آزمون قبل و بعد از اجرای مداخله تفاوت آماری معنادار داشت (0/0001P≤)، اما در گروه کنترل اینگونه نبود.
نتیجه گیری. نتایج این مطالعه نشان دهنده تاثیر برنامه توانمندسازی بر رضایت از زندگی افراد مبتلا به بیماری عروق کرونر است و نشان میدهد که برنامه توانمندسازی باعث افزایش رضایت از زندگی در این افراد شده است. بنابراین، پرستاران می توانند از برنامه توانمندسازی برای بهبود رضایت از زندگی که یکی از ابعاد سلامت روانی- اجتماعی است، در این افراد استفاده کنند.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
