هدف. این مطالعه به منظور بررسی تأثیر تمرینات تنفسی برنامه ریزی شده بر اکسیژناسیون بیماران متعاقب جراحی پیوند عروق کرونر انجام شد.

زمینه. عوارض ریوی و اختلال اکسیژناسیون متعاقب جراحی پیوند عروق کرونر شایع هستند و منجر به افزایش طول مدت بستری در بیمارستان و هزینه های درمانی می شوند. تمرینات تنفسی اقدامی است که به صورت معمول در اکثر مراکز درمانی انجام می شود، اما شواهد علمی کافی جهت تأیید اثرات آن بعد از جراحی پیوند عروق کرونر در دسترس نمی باشد.

روش کار. در یک کارآزمایی بالینی 100 بیمار کاندید جراحی پیوند عروق کرونر به روش تخصیص تصادفی در یکی از دو گروه 50 نفره آزمون یا کنترل قرار گرفتند. بیماران گروه آزمون فیزیوتراپی تنفسی را بر اساس برنامه ریزی پژوهشگر انجام دادند و بیماران گروه کنترل فیزیوتراپی تنفسی را به صورت روزانه طبق روند معمول بیمارستان انجام دادند. سایر درمان های دریافتی بین بیماران دو گروه مشابه بود. دو گروه از نظر گاز های خون شریانی اندازه گیری شده قبل از عمل جراحی، روزهای اول، دوم و سوم بعد از عمل جراحی مورد مقایسه قرار گرفتند. داده های مورد نظر توسط نرم افزار SPSS نسخه 17 با استفاده از تست­های آماری کای دو و آزمون تی مستقل و آنالیز واریانس اندازه گیری­های تکراری تجزیه و تحلیل گردید.

یافته ها. نتایج این مطالعه نشان داد که دو گروه آزمون و کنترل از نظر متغیرهای جمعیت شناختی، سابقه بیماری و همچنین مقادیر اشباع اکسیژن، فشار سهمی اکسیژن و دی اکسید کربن خون شریانی قبل از عمل جراحی و روز های اول و دوم بعد از عمل جراحی تفاوت معناداری با هم ندارند. در روز سوم بعد از عمل جراحی در بیماران گروه آزمون نسبت به بیماران گروه کنترل مقادیر اشباع اکسیژن خون شریانی (میانگین 95 با انحراف معیار 47/2 در مقابل میانگین 24/93 با انحراف معیار 16/3) (003/0p=) و فشار سهمی اکسیژن خون شریانی (میانگین 19/83 با انحراف معیار 23/16 در مقابل میانگین 66/72 با انحراف معیار 20/13) (001/0p≤) بالاتر بود.

نتیجه گیری. نتایج این مطالعه نشان می دهد که بیمارانی که تمرینات تنفسی برنامه ریزی شده را انجام داده اند در مقایسه با درمان معمول بیمارستان وضعیت اکسیژناسیون بهتری دارند و روند بهبود اکسیژناسیون و بازگشت به حالت قبل از عمل در این بیماران سریع تر است.  

هدف. هدف از این مطالعه تعیین تأثیر بازآموزی ساکشن لوله داخل تراشه بر تغییرات اشباع اکسیژن خون و تعداد ضربان قلب بیماران بستری در بخش مراقبت ویژه می­باشد.

زمینه. ساکشن لوله داخل تراشه یکی از اقدامات اساسی در مراقبت و حفظ راه­ هوایی است. چنانچه انجام این روش مراقبتی در بیماران با روش مناسب انجام نگردد با عوارض زیادی برای بیمار همراه است.

روش کار. این پژوهش نیمه تجربی بخشی از یک پژوهش پیامد می­باشد که در بخش مراقبت ویژه داخلی بیمارستان حضرت رسول اکرم (ص) در سال 1389 انجام شد. در این مطالعه کلیه داده های مربوط به تمام موارد انجام شده ساکشن لوله تراشه در یک دوره زمانی 2 هفته­ای قبل و بعد از آموزش ساکشن لوله داخل تراشه به عنوان نمونه پژوهش جمع­آوری شد و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. 

یافته ها. قبل از بازآموزی، میانگین اشباع اکسیژن خون در دقایق اول و سوم بعد از ساکشن لوله داخل تراشه نسبت به یک دقیقه قبل از انجام ساکشن کاهش معنی­داری داشتند (005/0p=). اما، بعد از بازآموزی، میانگین اشباع اکسیژن خون در دقایق اول و سوم بعد از ساکشن لوله داخل تراشه نسبت به یک دقیقه قبل از انجام ساکشن افزایش معنی­داری داشتند (001/0p≤). همچنین، قبل از بازآموزی، میانگین ضربان قلب در دقیقه اول و سوم بعد از ساکشن لوله داخل تراشه نسبت به یک دقیقه قبل از ساکشن افزایش معنی­داری داشتند (001/0p≤). بعد از اجرای بازآموزی، میانگین ضربان قلب در دقیقه اول بعد از ساکشن نسبت به یک دقیقه قبل از ساکشن افزایش معنی­داری را نشان داد (001/0p≤)، ولی در دقیقه سوم بعد از ساکشن نسبت به یک دقیقه قبل از ساکشن، میانگین ضربان قلب تفاوت معنی­داری نداشت.

نتیجه گیری. یافته­های پژوهش بیانگر تغییرات قابل ملاحظه در میزان اشباع اکسیژن خون و ضربان قلب بیماران بعد از انجام ساکشن لوله تراشه بود. این تغییرات از نظر بالینی در بیماران بدحال از اهمیت خاصی برخوردار است و می­تواند زندگی آنان را به مخاطره بیاندازد. لذا لازم است با ارائه برنامه­های آموزش ضمن خدمت مدون و منظم دوره­ای در زمینه توجه بیشتر پرستاران به تغییرات همودینامیک و به حداقل رساندن این تغییرات در جهت حفظ حیات و ایمنی بیماران بدحال تلاش گردد.

هدف.هدف از انجام این مطالعه مقایسه کیفیت زندگی بیماران پس از عمل جراحی بای پس عروق کرونرو آنژیوپلاستی کرونری ترانس لومینال از راه پوست، قبل،سه، شش و دوازده ماه پس از عمل بود.

زمینه.آنژیوپلاستی ترانس لومینال و پیوند بای پس عروق کرونر از روشهای درمانی رایج در بیماری عروق کرونر می باشند. به­دنبال آنژیوپلاستی ترانس لومینال، بیمار تنها یک روز در بیمارستان بستری می شود و نسبت به پیوند بای پس عروق کرونر هزینه های کمتری پرداخت می کند، اما باید دید که آیا بین کیفیت زندگی افراد در این دو گروه اختلافی وجود دارد.

روش کار.این پژوهش یک مطالعه توصیفی- تحلیلی چهار مرحله­ای آینده نگر بر روی 115 بیمار با عمل آنژیوپلاستی کرونری ترانس لومینال و 126 بیمار تحت عملجراحی بای پس عروق کرونر در بیمارستانهای وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تهران در فاصله سالهای 1386 تا 1384 بود. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه ای 40 سؤالی با پرسش هاییدرباره مشخصات دموگرافیک، اطلاعات بیماری و کیفیت زندگی واحد های مورد مطالعه بود. در تحلیل داده ها از آزمون های آماری تی تست، کای دو، آزمون دقیق فیشر و آزمون فریدمن استفاده شد.

یافته ها.نتایج پژوهش نشان داد هر دو گروه پس از عمل، افت کیفیت زندگی داشته اند (P≤0.001).اما کیفیت زندگی در هر دو گروه تحت مطالعه در فاصله سه، شش و دوازده ماه بعد از عمل با هم اختلاف آماری معنی داری داشته است(P≤0.001).

نتیجه گیری.لازم است تیم درمان، بیماران و خانواده هایشان را پس از انجام هر کدام از این عملها حمایت کنند و آموزشهای لازم در این دوران را به بیماران بدهند و آنها را تشویق به پیگیری وضعیت بیماری خود نمایند.

هدف. هدف از مطالعه حاضر بررسی درک بیماران مبتلا به بیماری قلبی عروقی از منافع و موانع رفتارهای ارتقاء سلامتی بود.  

زمینه. بر اساس مدل ارتقاء سلامتی پندر، رفتارهای عاطفی خاصی مانند درک از منافع و موانع بر تغییر رفتارهای سلامتی اثر دارند.

روش کار. در این مطالعه توصیفی-مقطعی، 260 بیمار قلبی عروقی از بخش تست ورزش بیمارستان تامین اجتماعی شهریار در سال 1388 انتخاب شدند. روش نمونه گیری در مطالعه حاضر به روش آسان بود. داده ها به روش مصاحبه جمع آوری گردید. ابزار مورد استفاده در این پژوهش شامل فرم مشخصات دموگرافیک، پرسشنامه ارزیابی منافع و پرسشنامه ارزیابی موانع بود. اطلاعات توسط نرم افزار آماری  SPSSبا استفاده از آمار توصیفی، تی تست، آنالیز واریانس یک طرفه و ضریب همبستگی پیرسون تحلیل گردید.

یافته ها. یافته ها نشان داد که میانگین نمره درک از منافع رفتارهای ارتقاء سلامتی 83/3±14/41 بود و 7/83 درصد بیماران درک بالایی از منافع رفتارهای ارتقاء سلامت داشتند. درک از منافع رابطه آماری معناداری با سطح تحصیلات (024/0=p) و شغل (021/0=p) داشت. میانگین نمره درک از موانع رفتارهای ارتقاء سلامتی 31/6±81/26 بود و 3/66 درصد بیماران درک متوسطی از موانع رفتارهای ارتقاء سلامت داشتند. درک از موانع رابطه آماری معناداری با جنس (034/0=p) و وضعیت تأهل (047/0=p) داشت. همبستگی معکوس معناداری بین درک از منافع رفتارهای ارتقاء سلامتی و درک از موانع رفتارهای ارتقاء سلامتی وجود داشت (001/0=P).

نتیجه گیری. با توجه به نتایج مطالعه حاضر به نظر می رسد افزایش درک بیماران قلبی عروقی از منافع رفتارهای ارتقاء سلامتی با کاهش موانع رفتارهای ارتقاء سلامت همراه است. ممکن است مداخلات آموزشی توسط پرستاران حرفه ای برای بیماران مبتلا به بیماری قلبی عروقی به پیروی از رفتارهای ارتقاء سلامت کمک نماید.

خلاصه

هدف. هدف مطالعه، تعیین شاخص های تن سنجی بیماران مبتلا به انفارکتوس حاد میوکارد و ارتباط آنها با برخی عوامل خطر بیماری های قلبی عروقی بود.

زمینه. بررسی ها نشان می دهد که نه تنها مقدار انتشار بافت چربی در بدن اهمیت دارد، بلکه کیفیت انتشار بافت چربی هم مهم است، زیرا افزایش انتشار بافت چربی عامل خطر بروز بیماری های قلبی-متابولیکی است.

روش کار. در این پژوهش مقطعی با طرح توصیفی همبستگی، 140 بیمارمبتلا به انفارکتوس حاد میوکارد از واحد مراقبت قلبی بیمارستان های شریعتی و شهید رجائی کرج در سال 1388 به روش نمونه گیری آسان انتخاب شدند. اطلاعات جمعیت شناختی و سابقه عوامل خطر قلبی عروقی از طریق مصاحبه؛ اطلاعات مربوط به نوع انفارکتوس میوکارد، پارامترهای آزمایشگاهی مانند تری گلیسرید، کلسترول کل، لیپوپروتوئین با دانسیته کم و لیپوپروتوئین با دانسیته بالا و قند خون از پرونده بیمار؛ و شاخص های تن سنجی با کمک ترازوی باسکولی و متر نواری بررسی شدند. اطلاعات توسط نرم افزار آماریSPSSویراست 18 با استفاده از آمار توصیفی، آزمون تی، آنالیز واریانس یک طرفه و ضریب همبستگی پیرسون تحلیل گردید.

یافته ها. سطح تری گلیسرید خون همبستگی مثبت و معناداری با اندازه دور گردن (006/0=p)، اندازه دور کمر (001/0>p)، نسبت دورکمر به قد (001/0>p) و شاخص توده بدنی (001/0>p) داشت. کلسترول خون نیز همبستگی مثبت معنی دار با اندازه دور گردن (009/0=p)، اندازه دور کمر (001/0>p)، نسبت دور کمر به قد (003/0=p) و شاخص توده بدنی (001/0>p) داشت. لیپوپروتئین با دانسیته کم همبستگی مثبت معنی داری با اندازه دور کمر (005/0=p) و نسبت دور کمر به قد (014/0=p) داشت. به علاوه، بین گلوکز با نسبت دور کمر به قد (038/0=p) همبستگی مثبت معنی دار وجود داشت. لیپوپروتئین با دانسیته بالا همبستگی معکوس و معناداری با اندازه دور کمر (001/0>p)  و نسبت دور کمر به قد (001/0>p) داشت.

نتیجه گیری. بیش از نیمی از بیماران مبتلا به انفارکتوس میوکارد چاقی مرکزی داشتند. چاقی مرکزی با عوامل خطر بیماری های قلبی عروقی ارتباط داشت. به نظر می رسد تغییر سبک زندگی و کاهش وزن باید در طی برنامه های نوتوانی قلبی در بیماران مبتلا به انفارکتوس میوکارد دارای اضافه وزن و چاقی جهت کاهش عوامل خطر بیماری های قلبی عروقی مورد توجه قرار گیرد.

خلاصه

هدف. این مطالعه با هدف تبیین درک و تجربه بیماران ایرانی از زندگی بعد از آنژیوپلاستی انجام شد.

زمینه. با توجه به شیوع بالای بیماری عروق کرونر و افزایش روز افزون شمار مبتلایان به این بیماری در ایران، و همچنین،  فراگیر شدن پروسیجرهای درمانی، همچون آنژیوپلاستی جهت درمان آن و چالش های متعددی که ابعاد مختلف زندگی بیماران را در دوران بعد از درمان تحت تاثیر قرار می دهد، درک عمیق از تجارب این بیماران، نقش مهمی در ارتقاء کیفیت زندگی آنها دارد.

روش کار. این مطالعه با رویکرد تحقیق کیفی و با روش تحلیل محتوای کیفی انجام شد. مشارکت کنندگان شامل20 بیمار تحت آنژیوپلاستی عروق کرونر بودند. جمع آوری داده ها از طریق مصاحبه های بدون ساختار و با نمونه گیری هدفمند شروع شد و تا اشباع داده ها ادامه یافت. تحلیل داده ها به طور مستمر و همزمان با جمع آوری داده ها انجام شد.

یافته ها. در طی فرایند تحلیل داده ها، 4 درون مایه ”تولد دوباره، فرصت دوباره“، ”تجدید نظر در نحوه زندگی“، ”تصمیم به اصلاح شیوه زندگی“، و ”استفاده از منابع حمایتی اجتماعی در دسترس“، بیانگر تجربه و ابعاد درک بیماران از زندگی بعد از آنژیوپلاستی بود.

نتیجه گیری. نتایج این مطالعه درک ما را از تجارب این بیماران ارتقاء می دهد و این، به نوبه خود می تواند مراقبین سیستم سلامت را برای حمایت بیماران و برنامه ریزی برای ارتقاء مراقبت و مشاوره منحصر به فرد و مبتنی بر شناخت نیازهای واقعی بیماران راهنمایی کند.

خلاصه

هدف.این مطالعه به بررسی پایش محیط فیزیکی و اجتماعی بخش مراقبت های ویژه و  چگونگی تاثیر آن بر وضعیت فیزیولوژیک و نیازهای بیمار و خانواده می پردازد.

زمینه. دانش و مهارت در ارائه مراقبت های پرستاری، عوامل اصلی تاثیر گذار بر بهبود بیماران در بخش های ویژه محسوب می شوند. از جمله مهارت های پرستاری در بخش های مراقبت ویژه، پایش های محیطی و ایجاد محیطی دلپذیر با حداقل استرس است. این پایش شامل کنترل نور، صدا، رنگ، منظره، موسیقی و حمایت های اجتماعی می باشد.

روش کار. داده های این مطالعه مروری از طریق جستجوی منابع الکترونیکی و بانک‌های اطلاعاتی و نیز جستجوی دستی منابع کتابخانه ای به دست آمده است. جستجوی مقالات و پژوهش ها با به کار بردن واژه های کلیدی در اینترنت و سایت های مرتبط و استفاده از مجلات علمی پژوهشی انجام شد.

یافته ها. نتایج نشان داد که بهبود محیطی که در آن مراقبت های ویژه ارائه می شود نه تنها بر فرایند بهبودی بیماران، بلکه بر افزایش رضایت کارکنان و خانواده بیماران موثر است. پایش های محیطی با کاهش عوامل تنش زای بخش های مراقبت ویژه در برطرف کردن عوارض بستری در این بخش ها برای بیماران و کاهش فشار و استرس پرسنل کاملا موثر و لازم می باشد.

نتیجه گیری. استفاده از یافته های تحقیقات، بخش مهمی از بهبود کیفیت مراقبت بیماران بستری در بخش های مراقبت ویژه و خانواده آنها را موجب می شود. بخش های مراقبت ویژه پتانسیل تبدیل شدن به بهترین مکان برای بهبود بیماران را دارند، منوط به اینکه در طراحی آنها عناصر کاهنده استرس همچون کاهش صداها، حفظ خلوت و محیط خصوصی، نور با طیف کامل و تلفیق رنگ ها و تکمیل مراقبت ها با حضور خانواده بیمار و دیگر معیار های ضروری در ایجاد محیطی التیام بخش لحاظ شود. 

خلاصه

هدف. این مطالعه با هدف بررسی کاربرد، مزایا، معایب و تکنیک پایش مداوم قطعه STدر بخش مراقبت ویژه انجام شد. 

زمینه. اگرچه الکتروکاردیوگرافی 12 لیدی یک ابزار تشخیصی استاندارد، معتبر و سریع برای تشخیص ایسکمی میوکارد در افراد دچار سندرم کرونری حاد می­باشد، اما تنها یک تصویر لحظه­ای و ایستا فراهم می­نماید. انجمن قلب آمریکا و انجمن پرستاران مراقبت­های ویژه آمریکا پایش مداوم تغییرات مرتبط با ایسکمی را در همه بیماران در معرض خطر توصیه نموده­اند.

روش کار. این مطالعه به صورت مروری انجام شد. پایگاهای داده­ای MEDLINE، CINAHL، Proquest، Scopus و SID با استفاده از کلیدواژه های Cardiac Monitoring، ST-segment Monitoring، و Acute Coronary Syndromeدر بازه زمانی سال های 2000 تا 2015 مورد جستجو قرار گرفتند. در کل، تعداد 189 مقاله و کتاب مورد بررسی قرار گرفت و در نهایت، تعداد 15 منبع مرتبط برای تهیه این مقاله استفاده شد.

یافته­ها. اگرچه پایش مداوم قطعه STسال های زیادی است که معرفی شده است، اما این تکنولوژی به طور گسترده مورد استفاده قرار نمی گیرد. پایش مداوم قطعه STزمینه بررسی مداوم و دینامیک تغییرات مرتبط با ایسکمی را فراهم می نماید و اطلاعات معتبر و مفیدی در این زمینه در بیماران با سندرم کرونری حاد در اختیار قرار می دهد. پایش مداوم قطعه STبه عنوان روشی کارآمد می­تواند با هدف تشخیص سریع و به موقع ایسکمی، جهت ارزشیابی موثر بودن درمان­های خونرسانی مجدد (ری پرفیوژن) یا درمان با ضدانعقادها و همچنین، برای اهداف پیش آگهی دهنده یا تحقیقاتی مورد استفاده قرار گیرد.

نتیجه­گیری.علی­رغم برخی محدودیت­ها، پایش مداوم قطعه STدر کنار بررسی­های معمول در بیماران با سندرم کرونری حاد توصیه شده است.

خلاصه

هدف. در این مطالعه، تاثیر تمرینات تنفسی عمیق و اسپیرومتری انگیزشی بر مقادیر گازهای خون شریانی بررسی شد.

زمینه. شیوع عوارض ریوی به دنبال جراحی بای پس عروق کرونر بالا می باشد. بروز این عوارض نقش مهمی در ناتوانی و مرگ بیماران دارد. روش های مختلفی برای بهبود عملکرد ریه پس از جراحی بای پس عروق کرونر به کار می رود.

روش کار. در این کارآزمائی بالینی، 75 بیمار کاندید جراحی بای پس عروق کرونر، بستری در بیمارستان های شهید چمران و مرکز قلب سینا در شهر اصفهان انتخاب شدند. معیارهای ورود شامل عدم ابتلا به اختلالات عصبی عضلانی و شناختی، غیر اورژانس بودن عمل جراحی، عدم ابتلا به بیماری های شدید ریوی قبل از عمل نظیر بیماری مزمن انسدادی ریه، عدم ابتلا به اختلال کارکرد کلیوی، مدت تهویه مکانیکی کمتر از 24 ساعت، توانایی انجام تمرینات تنفسی آموزش داده شده و توانایی استفاده از دستگاه اسپیرومتری انگیزشی بود. بیماران به روش تخصیص تصادفی در یکی از سه گروه اسپیرومتری انگیزشی، تمرینات تنفسی عمیق برنامه برنامه ریزی شده و تمرینات معمول (روتین) قرار گرفتند. سه گروه از نظر گاز­های خون شریانی قبل از عمل، بعد از خروج لوله تراشه، و روزهای دوم و سوم بعد از عمل با هم مقایسه شدند. برای تحلیل داده ها در نرم افزار SPSS از آزمون های آماری کای اسکوئر و آنالیز واریانس یک طرفه استفاده شد.

یافته­ها. سه گروه از نظر مشخصات دموگرافیک و مقادیر گازهای خون شریانی قبل از عمل، و روزهای اول و دوم بعد از عمل با هم اختلاف معناداری نداشتند. در روز سوم بعد از عمل، گروه اسپیرومتری انگیزشی و گروه تمرینات تنفسی عمیق در مقایسه با گروه کنترل، از نظر میانگین درصد اشباع اکسیژن خون شریانی، فشار سهمی اکسیژن خون شریانی، فشار سهمی دی اکسید کربن خون شریانی دارای ختلاف آماری معنادار بود (0/0001≥P)، اما دو گروه مداخله از نظر این مقادیر با هم اختلاف آماری معنادار نداشتند.

نتیجه گیری. استفاده از اسپیرومتری انگیزشی و انجام تمرینات تنفس عمیق برنامه ریزی شده در بهبود مقادیر گازهای خون شریانی موثرتر از تمرینات تنفسی معمول می باشند.