برآورد میزان مرگ و میر با استفاده از سیستم های نمره بندی شدت بیماری استاندارد آپاچی 2 در بیماران بخش مراقبت های ویژه

نویسندگان: مینو اسد زندی ^*، کیوان تقی زاده کراتی ، سید داود تدریسی و عباس عبادی

چکیده   اهداف: تشخیص اولویت ­ ها در بخش مراقبت ویژه، مسئله­ای بغرنج است. چون بیماران بستری در این بخش­ها دچار اختلال در ارگان­های حیاتی نظیر گردش خون، تنفس و کلیوی هستند و اغلب دچار تغییرات سریع در این ارگان­ها می­شوند. پرستاران باید توانایی تصمیم­گیری با رعایت اولویت­ها را در برطرف کردن این اختلالات داشته باشند. تحقیق حاضر، با هدف بررسی کارایی ابزار آپاچی دو انجام شد.   روش­ها: در این مطالعه، هفتاد بیمار مبتلا به نارسایی احتقانی قلبی و انسداد مزمن ریوی در سال 1389 در بخش­های مراقبت ویژه مورد بررسی قرار گرفتند و نمره­بندی آپاچی دو محاسبه شد. مطالعه به صورت مقطعی انجام گرفت. زنده ماندن یا فوت شدن بیماران ثبت می­شد. از نرم افزار SPSS 15 برای انجام مطالعات آماری استفاده شد. پارامترهای بالینی با انجام آزمون­های آمار توصیفی تحلیلی محاسبه شدند.   یافته­ها : در گروه زنده مانده، متوسط نمره­بندی آپاچی دو (5/3) 16/13 و در گروه فوت کرده (5/2) 15/17 بوده است که این اختلاف از لحاظ آماری معنادار بود. مرگ و میر در بیماران با نمره زیر پانزده در این مطالعه پانزده درصد محاسبه شد. مرگ و میر در بیماران با نمره­ی بین شانزده الی نوزده در مطالعه­ی ما، 36 درصد محاسبه شد و در بیماران با نمره­ی بین بیست الی سی، معادل صد درصد محاسبه شد. نتیجه­گیری: سیستم نمره­بندی آپاچی دو، در پیش بینی میزان مرگ و میردر بیماران بستری در بخش مراقبت­های ویژه­ی مورد نظر موفق بوده است و در همه­ی بیماران بیشتر از مقادیر استاندارد بوده است

واژه‌های کلیدی: نمره بندی آپاچی دو، بخش مراقبت ویژه، مرگ و میر،

بررسی تأثیر تغییر وضعیت و مدت زمان استراحت بر بروز عوارض عروقی در بیماران تحت آنژیوگرافی

نویسندگان: ربیع الله فرمانبر ، مرضیه افشارمحمدیان ، محمدتقی مقدم نیا ^*، احسان کاظم نژاد و ارسلان سالاری

چکیده   اهداف: وضعیت­دهی نامناسب و عدم تحرک بیش از حد عوارض زیادی در بیماران تحت انژیوگرافی بر جای می­گذارد. مطالعه­ی حاضر با هدف « تعیین تأثیر تغییر وضعیت و مدت زمان استراحت مطلق بر بروز عوارض عروقی در بیماران تحت آنژیوگرافی» انجام شد.    روش­ها: در یک کارآزمایی بالینی تصادفی، 130 بیمار تحت آنژیوگرافی عروق کرونر از شریان فمور در دو گروه آزمون و کنترل (در هر گروه 65 نفر) قرار گرفتند. مداخله در گروه آزمون به صورت تغییر وضعیت طی چهار ساعت، همراه با کیسه­ی شن به مدت دو ساعت صورت گرفت. سپس بیماران در ساعت چهارم از تخت خارج شدند. مراقبت در گروه کنترل طبق روش جاری انجام شد . بروز عوارض عروقی طی فواصل مشخص در دو گروه بررسی شد. نمونه­گیری به صورت تصادفی، به مدت دو ماه، در مرکز آموزشی تحقیقاتی رشت، در سال 1389 انجام شد. داده­ها با آزمون­های آماری توصیفی و استنباطی و نرم­افزار SPSS16 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.    یافته­ها: یک مورد خون­ریزی در گروه آزمون در ساعت چهارم و در گروه کنترل در بدو ورود مشاهده شد (315/0> p ). هماتوم در گروه آزمون، یک مورد در ساعت دوم و در گروه کنترل، یک مورد هماتوم در ساعت اول و دوم مشاهده شد (315/0> p ). دو مورد هماتوم در گروه کنترل در ساعت چهارم دیده شد (154/0> p ). تست دقیق فیشر اختلاف معنی­داری بین دو گروه نشان نداد.   نتیجه­گیری: در این تحقیق تغییر وضعیت و خروج زودتر از موعد در بیماران تحت آنژیوگرافی بدون افزایش احتمال عوارض عروقی، روشی ایمن شناخته شد که می­تواند سبب افزایش راحتی و کاهش مدت بستری بیماران شود.

واژه‌های کلیدی: آنژیوگرافی عروق کرونر، تغییر وضعیت، عوارض عروقی، مدت زمان استراحت،

پاسخ پرستاران بخش های ویژه به تنیدگی اخلاقی: یک مطالعه ی کیفی

نویسندگان: فروزان آتش زاده شوریده ، طاهره اشک تراب ^* و فریده یغمایی

چکیده   اهداف: تنیدگی اخلاقی سبب بروز مجموعه­ای از پاسخ­ها در پرستاران می­شود. با شناخت این پاسخ­ها می­توان راهبردهایی برای رویارویی بهتر پرستاران با آن­ها بکار برد. این مطالعه به منظور «تبیین پاسخ پرستاران بخش مراقبت ویژه به تنیدگی اخلاقی» انجام شد.   روش­ها: این مطالعه کیفی با رویکرد تحلیل محتوا در نیمه دوم سال 1389 انجام شد. داده­ها با استفاده از مصاحبه­های بدون ساختار و عمیق با سیزده مصاحبه انفرادی و دو مصاحبه گروهی با پرستاران بالینی شاغل در بخش­های مراقبت ویژه­ی شهرهای مختلف ایران گردآوری شد. نمونه­گیری به صورت هدفمند و تجزیه و تحلیل داده ­ ها با تجزیه و تحلیل محتوای کیفی انجام شد.   یافته­ها: طی فرآیند تحلیل محتوا سه مضمون، پنج زیرمضمون و 28 طبقه حاصل شد . این مضامین شامل " واکنش­های روان­تنی "، " واکنش­های معنوی " و "روش­های مقابله"ی پرستاران در پاسخ به تنیدگی اخلاقی در بخش مراقبت ویژه بود.   نتیجه­گیری: یافته­های این پژوهش نشان داد که پرستاران بخش ویژه در رویارویی با تنیدگی اخلاقی از پاسخ­های گوناگونی نظیر واکنش­ها و روش­های مختلف مقابله­ای استفاده می­نمایند که برخی از این پاسخ­ها مثبت و برخی منفی هستند. مسئولین پرستاری می­توانند به پرستاران برای کاهش تنیدگی­ها، استفاده از روش­های مثبت مقابله­ای و پیشگیری از پیامدهای مضر آن کمک نمایند.

واژه‌های کلیدی: پاسخ، پرستاران، تنیدگی اخلاقی، بخش مراقبت­های ویژه، تحلیل محتوا،

ارتباط مشکلات روانشناختی با کیفیت زندگی کاری پرستاران بخش های مراقبت ویژه

نویسندگان: اشرف محمدی ^*، فروغ سرهنگی ، عباس عبادی ، محمد دانشمندی ، افسانه رئیسی فر و فاطمه امیری

چکیده   اهداف: پرستاران به عنوان بزرگترین گروه ارایه دهنده خدمات بهداشتی باید از کیفیت زندگی کاری مطلوبی برخوردار باشند تا بتوانند مراقبت­ها را به شکل مطلوب به مددجویان ارایه دهند. مطالعه­ی حاضر با هدف " بررسی ارتباط مشکلات روان­شناختی برکیفیت زندگی کاری پرستاران بخش­های مراقبت ویژه " انجام شد.   روش­ها: این پژوهش توصیفی ـ همبستگی از نوع مقطعی بر روی 143 نفر از پرسنل پرستاری شاغل در بخش­های ویژه بیمارستان­های در شهر تهران در سال 1389 انجام شد. اطلاعات با استفاده از سه پرسشنامه شامل ویژگی­های جمعیت­شناختی، پرسش­نامه­ی کیفیت زندگی کاری بر اساس مدل والتون و پرسش­نامه­ی استاندارد DASS21 جمع آوری شد. اطلاعات توسط نرم افزار SPSS16 و با استفاده از آزمون ضریب همبستگی پیرسون و آزمون کای اسکوار مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.   یافته ها: بین کیفیت زندگی کاری با استرس (07/0= p ) و افسردگی (05/0= p ) همبستگی مشاهده نشد ولی با اضطراب همبستگی معکوس ضعیفی وجود داشت (27/0- = r و 002/0= p ) نتیجه ­ گیری: با توجه به تأثیر اضطراب بر کاهش کیفیت زندگی کاری پرستاران، توجه به اضطراب پرستاران بخصوص توسط مدیران ضروری است.

واژه‌های کلیدی: کیفیت زندگی کاری؛ مشکلات روانشناختی؛ پرستار؛ بخش مراقبت ویژه،

تأثیر گوش‌بند بر کیفیت خواب بیماران مبتلا به سندرم کرونری حاد

نویسندگان: فاطمه نیسه ، محمد دانشمندی ^*، مهدی صادقی شرمه و عباس عبادی

چکیده   اهداف : خواب یکی از نیازهای اساسی انسان است و محرومیت از خواب اثرات سوء متعددی بر جسم و روان انسان می­گذارد. با توجه به کاهش کیفیت خواب در بیماران سندرم حاد کرونری، این مطالعه با هدف ” بررسی تأثیر گوش­بند بر کیفیت خواب بیماران ” انجام گرفت.   روش­ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی دو گروهی شاهددار، شصت بیمار سندرم کرونری حاد در بخش­های مراقبت ویژه قلب بیمارستان بقیه­ا... (عج) شهر تهران در سال 1389 ب ه روش مبتنی بر هدف انتخاب و با روش تخصیص تصادفی در دو گروه آزمون و شاهد توزیع شدند. در گروه آزمون، از شب دوم بستری، هر شب مداخله گوش­بند انجام گرفت و با استفاده از پرسش­نامه­ی کیفیت خواب پیترزبرگ، کیفیت خواب بیماران در طول بستری و در پایان مدت بستری مورد ارزش­یابی قرار گرفت. سپس داده­ها با آزمون تی زوج شده، تی مستقل و ضریب همبستگی اسپیرمن و پیرسون و نرم افزار SPSS19 تجزیه و تحلیل شد.   یافته­ها: نمره­ی کل کیفیت خواب در گروه آزمون، پس از مداخله (1/2 ± 3/6) نسبت به قبل از مداخله (3/6 ± 3/10) کاهش معنی­داری یافت (001/0 p< ). همچنین نمره­ی کل کیفیت خواب پس از مداخله در گروه آزمون (1/2 ± 3/6) در مقایسه با نمره­ی کل کیفیت خواب کسب شده در گروه شاهد (9/1 ± 4/8) تفاوت معنی­داری داشت (001/0 p< ).   نتیجه­گیری: استفاده از گوش­بند به عنوان یک روش اقتصادی و بدون عارضه می­تواند موجب بهبود کیفیت خواب بیماران سندرم کرونری حاد در بخش مراقبت ویژه قلبی شود و به عنوان روشی جای­گزین به جای استفاده از درمان دارویی به کار رود.

واژه‌های کلیدی: بخش مراقبت ویژه قلبی؛ سندرم کرونری حاد؛ کیفیت خواب؛ گوش بند،

مقایسه تاثیر ساکشن لوله تراشه با و بدون محلول نرمال سالین بر ضربان قلبی و درصد اشباع هموگلوبین

نویسندگان: حسین رفیعی ، صدیقه ایرانمنش و سکینه سبزواری ^*

چکیده   اهداف: ریختن نرمال سالین داخل تراشه، قبل از ساکشن کردن، یک مداخله­ی سنتی پرستاری است. این مطالعه با هدف « بررسی تأثیر ساکشن لوله تراشه، با محلول نرمال سالین و بدون محلول نرمال سالین بر ضربان قلب و میزان اشباع هموگلوبین» انجام شد.   روش­ها: این مطالعه­ی نیمه­تجربی با طرح متقاطع بر روی پنجاه بیمار ترومایی بخش مراقبت­های ویژه بیمارستان شهید باهنر شهر کرمان در سال 1388 انجام شد. برای هر بیمار، ساکشن یک بار با پنج میلی­لیتر محلول نرمال سالین و یک بار بدون محلول انجام شد. ضربان قلب و میزان اشباع هموگلوبین به ترتیب یک، دو و پنج دقیقه قبل و بعد و حین ساکشن توسط دستگاه­های مونیتورینگ استاندارد اندازه­گیری و ثبت شد. برای تجزیه و تحلیل داده­ها از آزمون­های تی زوج و تی مستقل و SPSS17 استفاده شد.   یافته­ها: در هر دو گروه ضربان قلب بعد از ساکشن افزایش داشت و در گروهی که نرمال سالین دریافت کرده بود اندکی بیشتر بود ولی تفاوت آماری معنی­دار نبود. تغییرات منفی اشباع هموگلوبین در گروهی که از نرمال سالین استفاده شد در مقایسه با گروهی که استفاده نشد بیشتر بود (05/0> p ).   نتیجه­گیری: محلول نرمال سالین قبل از ساکشن می­تواند کاهش اشباع هموگلوبین با اکسیژن را به همراه داشته باشد و بهتر است برای رقیق کردن ترشحات از راه­کارهای مناسب­تری مثل مرطوب کردن هوای دمی استفاده کرد تا عوارض آن به حداقل برسد

واژه‌های کلیدی: ساکشن تراشه؛ ضربان قلب؛ اشباع هموگلوبین؛ نرمال سالین،

بررسی تأثیر تمرینات هاتایوگا بر میزان استرس، اضطراب و افسردگی بیماران همودیالیزی

نویسندگان: علی طیبی ، ملیحه باباحاجی ^*، مهدی صادقی شرمه ، عباس عبادی و بهزاد عین اللهی

چکیده مقاله:

اهداف: بیماران همودیالیزی، سطوح بالایی از تنش­ روانی، اضطراب و افسردگی را تجربه می ­ کنند. این مطالعه به منظور تعیین تأثیر تمرینات هاتایوگا بر میزان استرس، اضطراب و افسردگی این بیماران انجام شد.   روش­ها: پژوهش حاضر، یک مطالعه­ی نیمه­ت جربی دو گروهی شاهددار است که 3 1 بیمار همودیالیزی از بیمارستان شهید لبافی­نژاد در گروه شاهد و 31 بیمار همودیالیزی از بیمارستان بقیه­الله (عج) در گروه آزمون با روش نمونه­گیری مبتنی بر هدف در سال 1389 قرار گرفتند و تمرینات هاتایوگا پس از آموزش اولیه توسط مربی یوگا، به مدت یک ساعت دو بار در هفته و به مدت دو ماه در گروه آزمون انجام شد. ابزار گردآوری شامل پرسشنامه ویژگی­های جمعیت­شناختی و پرسش­نامه DASS2 1 بود که قبل از مداخله و دو ماه بعد از آن اندازه­گیری شد. سپس داده­ها با استفاده از نرم افزار SPSS 16 و آزمون­های آماری توصیفی، t مستقل، کای دو، فیشر و t زوجی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.   یافته­ها: تجزیه تحلیل داده­ها بین میانگین امتیازات استرس، اضطراب و افسردگی نمونه­های پژوهش قبل و بعد از مداخله در گروه آزمون تفاوت معنی­داری را نشان داد (001/0 .(p< در حالی­که این تفاوت در گروه شاهد معنی­دار نبود.   نتیجه­گیری: انجام تمریناتِ کم­هزینه، ساده و مفرح هاتایوگا با بهبود وضعیت زندگی بیماران همودیالیزی همراه است و می­توان با به­کارگیری این تمرینات در راستای بهبودی و پیشگیری مشکلات روان­شناختی این بیماران و هم­چنین سایر بیماری­های مزمن گام برداشت.

واژه‌های کلیدی: همودیالیز؛ هاتایوگا؛ استرس؛ اضطراب؛ افسردگی، لینک رفرنس

تأثیر دعا بر شدتِ وخامت حال بیماران در بخش‌های مراقبت ویژه

نویسندگان: کیوان تقی زاده کراتی ، مینو اسدزندی ^*، سید داوود تدریسی و عباس عبادی

چکیده مقاله:

مقدمه: ایمان‌درمانی از جمله درمان‌هایی است که بیمار را با قدرت حضرت حق مرتبط ساخته تا از او طلب شفا ‌کند. هدف این مطالعه "تعیین تأثیر دعادرمانی در کاهش شدت وخامت حال بیماران" بود.   روش ­ها : این تحقیق یک مطالعه­ی کارآزمایی بالینی شاهد دار و دو گروهی، مبتنی بر هدف با هفتاد نفر بود که در بخش­های مراقبت­های ویژه­ی بیمارستان بقیه­الله الاعظم (عج)، در سال 1389 انجام شد. بیماران مبتلا به انسداد مزمن ریه و بیماران احتقانی قلبی مورد بررسی قرار گرفتند. بیماران در گروه مداخله به مدت سه روز از دعای ضبط شده منسوب به حضرت محمّد (ص) استفاده کردند. در گروه شاهد هیچ اقدامی صورت نگرفت. برای بررسی شدت وخامت حال بیماران دو گروه از ابزار SOFA و برای تحلیل آماری از آزمون پارامتر ی و غیر پارامتری با نرم­افزار SPSS15 استفاده شد.   یافته­ها: نتایج با آزمون من ویتنی نشان داد که اختلاف میانگین شدت وخامت حال بیماران در روز اول با دوم در دو گروه (92/0 ± )82/0- (05/0 p> ) و در روز اول با سوم (29/1 ± ) 08/2- (001/0> p ) و در روز دوم با سوم (91/0 ± ) 25/1- (001/0> p ) بود.   نتیجه­گیری: دعادرمانی تأثیر مثبت در کاهش شدت وخامت حال بیماران دارد.

واژه‌های کلیدی: دعادرمانی، شدت وخامت حال، بخش مراقبت ویژه، طبّ مکمل، معنویت، لینک رفرنس

تأثیر مدیریت احیای قلبی، ریوی و مغزی در بیمارستان بر پیامدهای ناشی از احیا

نویسندگان: امیر سالاری ^*، اسمعیل محمدنژاد ، زهره ونکی و فضل الله احمدی

عوامل مؤثر بر میزان و چگونگیِ انجام مراقبت‌های دهانی در بخش‌های مراقبت‌های ویژه

نویسندگان: هادی رنجبر ^*، منصور عرب ، عباس عباس زاده و اطهره رنجبر

چکیده مقاله:

مقدمه: حفظ بهداشت دهان یکی از وظایف اصلی پرستاران بخش‌های مراقبت ویژه است. این مطالعه با هدف "بررسی روش‌های انجام، میزان تثبیت و عوامل مؤثر بر مراقبت‌های دهانی در بخش‌های مراقبت‌های ویژه‌" انجام شد. روش‌ها: در این مطالعه‌ی مقطعی، به روشِ سرشماری، تمام پرستارانِ بخش‌های مراقبت‌های ویژه‌ی بیمارستان‌های تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی کرمان مورد بررسی قرار گرفتند و 131 نفر پاسخ دادند. از پرسش‌نامه‌های مراقبت‌های دهانی، عوامل زمینه‌ای و چک‌لیستِ بررسی گزارش‌های پرستاری، برای جمع‌آوری داده ها استفاده شد. داده‌ها با استفاده از آمارهای توصیفی و تحلیلی و نرم افزار PASW 18 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته‌ها: دهان‌شویه، بیش‌ترین روش استفاده‌شده (4/82 درصد) و بیش‌ترین محلول استفاده‌شده، کلرهگزیدین (2/43 درصد) بود. ثبتِ مراقبت دهانی توسظ بیشترِ پرستاران انجام می‌شد، اما اطلاعات کافی در مورد نحوه‌ی مراقبت و پی‌آمدهای آن، در اختیار گذاشته نمی-شد. بین سابقه‌ی کاری در بخش مراقبت‌های ویژه (05/0, p<332/0 r=)، اهمیت‌دهی به مراقبت‌های دهانی (001/0, p<349/0 r=) و کیفیت مراقبت دهانی ارتباط مستقیم وجود ‌داشت. سخت و ناخوشایند دانستن مراقبت دهانی ارتباط غیر مستقیم با مراقبت دهانی داشت (05/0 p<). نتیجه‌گیری: نیاز به آموزش در زمینه‌ی اهمیت مراقبت‌های دهانی و روش‌های مبتنی بر مدارک وجود دارد.

واژه‌های کلیدی: مراقبت دهانی، بخش مراقبت­های ویژه، ثبت مراقبت، لینک رفرنس

تاثیر دهان شویه کلرهگزیدین گلوکونات در پیشگیری از بروز پنومونی مرتبط با تهویه مصنوعی دیررس و اثر متقابل آن با شدت بیماری

نویسندگان: هادی رنجبر ^*، صدیقه جعفری ، فرهاد کامرانی ، حمید علوی مجد ، فریده یغمائی و علی عسگری

چکیده مقاله:

اهداف: کلونیزاسیون دستگاه تنفسی-گوارشی و آسپیراسیون ترشحات آلوده به دستگاه تنفسی تحتانی دو فرآیند مهم در بیماری­زایی عفونی مرتبط با تهویه مصنوعی هستند. هدف این مطالعه، تعیین تاثیر دهان­شویه کلرهگزیدین گلوکونات 2/0% در پیشگیری از بروز پنومونی مرتبط با تهویه مصنوعی دیررس و اثر متقابل آن با شدت بیماری بود.   روش­ها: در این کارآزمایی بالینی، 80 بیمار تازه بستری­شده در بخش مراقبت ویژه عمومی بیمارستان لقمان حکیم به روش نمونه­گیری در دسترس انتخاب شدند و به­صورت تصادفی در دو گروه قرار گرفتند. گروه مداخله دو بار در روز دهان­شویه کلرهگزیدین و گروه کنترل دوبار در روز دهانشویه با سرم نمکی دریافت کردند. پنومونی به­وسیله نسخه تعدیل­شده معیار بالینی پنومونی تشخیص داده شد. از آزمون­های مجذور کای، دقیق فیشر و تی زوجی برای تجزیه و تحلیل داده­ها استفاده شد.   یافته‌ها: 25/16% کل بیماران به پنومونی دیررس مبتلا شدند (به­ترتیب 5 و 25% در گروه‌های مداخله و کنترل). آزمون دقیق فیشر اختلاف معنی‌داری بین دو گروه از نظر ابتلا به پنومونی دیررس نشان داد (05/0>p). میانگین نمره شدت بیماری در گروه کلرهگزیدین 41/26 و در گروه سرم نمکی 95/23 بود که از نظر آماری اختلاف معنی­داری داشتند (001/0>p). بیماران با شدت بیماری بالاتر در گروه کلرهگزیدین به پنومونی مبتلا نشدند. نتیجه‌گیری: پاکسازی انتخابی دستگاه گوارش با دهان­شویه دو بار در روز محلول کلرهگزیدین در پیشگیری از پنومونی تفاوتی با سرم نمکی ندارد، اما می‌تواند سبب کاهش بروز پنومونی دیررس شود و در بیماران با وضعیت جسمانی بدتر موثر است.

واژه‌های کلیدی: کلیدواژه ها: پنومونی مرتبط با تهویه مصنوعی دیررس، شدت بیماری، دهان شویه، کلرهگزیدین، لینک رفرنس